Od Daisuke CD Haru

 Patrzyłem na niego spod wpół przymkniętych oczu. Widziałem, że to jeszcze nie było to, że jeszcze miał ochotę. A to było przed pełnią. W takim razie, co to będzie jutro, w trakcie pełni? Trochę zacząłem czuć niepewność, czy w ogóle dam radę. Muszę. Nie mam za bardzo wyboru. 

Mimo, że niezwykle wygodnie mi się leżało na jego klatce piersiowej, wsłuchując się w bicie jego serca, w końcu podniosłem się do siadu. Zarzuciłem nonszalancko jego koszulę na swoje ciało i wstałem tylko po to, by podejść do stołu, i zabrać szklankę z whisky dla mojego męża, a także szklankę z wodą i zdrowymi dodatkami dla mnie. Nie powiem, z chęcią w tej chwili bym się napił lampki wina, ale coś sobie postanowiłem, i w tym postanowieniu wytrzymam. 

– Proszę. Nie dopiłeś jeszcze – rzuciłem lekko, podając mu jego szklankę. 

– Miałem znacznie ważniejsze sprawy, niż jakieś picie – odpowiedział, poprawiając się na łóżku. Usiadłem obok niego, poprawiając lekko jego koszulę, by jakoś tak lepiej się prezentować. – Nie nalejesz sobie trochę? – zapytał, przyglądając się z uwagą naczyniu, z którego piłem. 

– Postanowiłem, że na czas starania się o dziecko odstawię alkohol. Czuję, że tak będzie lepiej – powiedziałem cicho, uśmiechając się do niego delikatnie. 

Haru wpatrywał się we mnie z uwagą i... sam nie wiem, rozczuleniem? To co powiedziałem, wywarło na nim naprawdę duże wrażenie. 

– Może więc powinienem ci w tym towarzyszyć? – spytał, przesuwając ostrożnie palcem po ugryzieniach, jakie mi zrobił, i które mi tak właściwie nie przeszkadzały. Nawet nie do końca wiem, kiedy się one pojawiły, przyjemność całkowicie przyćmiła ból. 

– Nie musisz. To w moim ciele dziecko będzie się rozwijać. Ty możesz pić co chcesz, i ile chcesz. Zresztą, jak będę wprowadzał nowe alkohole, ktoś musi je smakować. Ja nie będę mógł, a tobie, tobie ufam bardzo – powiedziałem, poprawiając jego kosmyki. – Nie przejmuj się, i bierz wszystko, na co masz ochotę – dodałem, odstawiając pustą szklankę na stolik. 

– Na co mam ochotę... W tym ciebie? – dopytał, uśmiechając się figlarnie. 

– Może zwłaszcza na mnie. Bez naszej dwójki nie powstanie to, na czym nam zależy – powiedziałem, śmiało zajmując miejsce na jego kolanach. 

– Więc gdybym miał na ciebie ochotę teraz... mogę sobie na to pozwolić? – kontynuował, przesuwając dłoń na moje plecy. 

– Nawet musisz – wymruczałem, po czym łagodnie załączyłem nasze usta. 

Haru pogłębił pocałunek, a szklanka bardzo szybko zniknęła z jego dłoni. Z moich ust wymknął się cichy jęk, kiedy Haru wsunął się we mnie jednym sprawnym ruchem. Wygiąłem swoje ciało w łuk, dając tym samym mojemu mężowi lepszy dostęp do mojego ciała, co zaraz wykorzystał, zaczynając całować moje obojczyki i schodzić tymi pocałunkami w dół. Wplotłem dłonie w jego włosy, zaczynając poruszając biodrami w górę i w dół, starając się złapać wspólny rytm, by zarówno i mnie, i jemu było przyjemnie. Jeszcze uczyłem się tego ciała, ale za każdym razem było coraz lepiej... miałem przynajmniej takie wrażenie. 

– Jesteś cudowny – wymruczał mi po tym wszystkim do ucha, gładząc moje drżące ramię. 

– Do bycia cudownym jeszcze dużo mi brakuje – odpowiedziałem cicho, oddychając ciężko, starając się jakoś ogarnąć to delikatne ciało. 

<Piesku? c:>